॥ શ્રી સ્વામિનારાયણો વિજયતે ॥
ભગવાન સ્વામિનારાયણનાં
॥ વચનામૃત ॥
ગઢડા અંત્ય-૩૯: વિશલ્યકરણી ઓષધિનું
મહિમા
છેલ્લા પ્રકરણનું ઓગણચાલીસમું વચનામૃત વંચાવ્યાની આજ્ઞા કરીને બોલ્યા જે, “આ વચનામૃતમાં કહ્યું છે એ વાત પણ એક સમજવાની છે.”
After having Vachanāmrut Gadhadā III-39 recited, Gunātitānand Swāmi said, “What is mentioned in this Vachanāmrut should also be understood.”
નિરૂપણ
ગુણાતીતાનંદ સ્વામી કહે, “બ્રહ્મવેત્તાને મતે તો વેદનો માર્ગ જે વિધિનિષેધ તે પણ ગણતીમાં નથી, એમ જડભરતે રહૂગણને કહ્યું. એની સમજણમાં તો આત્મા ને પરમાત્મા એ બે જ વાત રાખવી.” એમ કહ્યું. ને તે ઉપર છેલ્લા પ્રકરણનું છેલ્લું વચનામૃત વંચાવ્યું ને બોલ્યા જે, “આ વચનામૃતમાં પણ આત્મા ને પરમાત્મા એ બે વાતનો વેગ લગાડી દેવો, એમ મહારાજનો સિદ્ધાંત છે.”
Gunātitānand Swāmi says, “Jadbharat said to King Rahugan that the path the Vedas have shown – that of the moral do’s and don’ts - does not come into consideration for one who is a brahmavettā (i.e. one who knows Brahma). According to his understanding, one should only realize both ātmā and Paramātmā.”
Based on this, Swāmi had Vachanāmrut Gadhadā III-39 read and said, “The principle that Mahārāj establishes in this Vachanāmrut is also the same; that one should only truly have fervor for ātmā and Paramātmā.”
નિરૂપણ
ગુણાતીતાનંદ સ્વામી કહે, “આત્મા છે તે મહાતેજોમય છે ને આ જે સ્થૂળ, સૂક્ષ્મ ને કારણ એ ત્રણ દેહ થકી જુદો માનીને એમ ધારવું જે, ‘હું અક્ષર છું ને મારે વિષે આ પ્રત્યક્ષ પુરુષોત્તમ ભગવાન તે સદાય વિરાજમાન છે.’ તે વિશલ્યકરણીના (અંત્ય ૩૯) વચનામૃતમાં સર્વે વાત છે ને થોડી થોડી વાત તો સર્વે વચનામૃતમાં છે ને કો’ક બાકી હશે, એ આત્માનો મનન દ્વારાયે સંગ કર્યા કરવો જે, ‘હું આત્મા છું, અક્ષર છું.’ એમ જો નિરંતર કર્યા કરે તો એ અક્ષરભાવને પામી જાય છે.”
Gunātitānand Swāmi says, “The ātmā is extremely luminous. Believing it to be separate from the gross, subtle and causal bodies, contemplate that ‘I am ātmā and this manifest Purushottam Bhagwān is ever present in me.’ And all these talks are stated in the ‘Vishalyakarani Herbal Medicine’ Vachanamrut (Gadhadā III-39). Such talks are, to some extent, in all the Vachanāmruts and may be absent in some. The contemplation of the ātmā in the mind should continue, ‘I am ātmā, I am Akshar.’ And if this is continually done, one attains the state of Akshar.”
ઇતિહાસ